Εγκατάλειψη σχολικού περιβάλλοντος

    Εγκατάλειψη σχολικού περιβάλλοντος είναι όταν ένας μαθητής ( είτε γυμνασίου είτε λυκείου ) εγκαταλείπει το σχολείο του πριν καν το τελειώσει. Αυτό συμβαίνει διότι το παιδί είναι αναγκασμένο να βοηθάει τους γονείς του σε αγροτική δουλειά αλλά και επειδή το ίδιο δεν θέλει να πηγαίνει σε αυτό. Το να μην πηγαίνει κάποιος στο σχολείο είναι ουσιαστικά το όνειρο κάθε παιδιού. Κρύβονται όμως και πολλά μειονεκτήματα πίσω από το θέμα αυτό.

• Το παιδί δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πολλά πράγματα. Αν παρατήσει το σχολείο, και κυρίως το γυμνάσιο, τότε δε θα μπορέσει να καταλαβαίνει τα περισσότερα πράγματα για τα οποία μιλάνε οι συνομήλικοί του. Μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η λειτουργία του κράτους, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό.
• Δε θα έχει την ικανότητα να βρει δουλειά στο μέλλον. Το σχολέιο βοηθάει στην επαγγελματική αποκατάσταση ενός μαθητή, έτσι ώστε να μπορέσει να βρει δουλειά όταν πια τελειώσει το σχολείο. Αυτό όμως δε θα ισχύει αν παρατήσει το σχολείο. Η εγκατάλειψη αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα το δύσκολο μέλλον του παιδιού, αφού δε θα έχει απολυτήριου πανεπιστημίου και η επιλογή επαγγέλματος θα είναι περιορισμένη.
• Ο/Η μαθητής/μαθήτρια δε θα είναι κοινωνικοποιημένος/μένη. Πιο συγκεκριμένα, δε θα μπορέσει να βρει εύκολα φίλους, αφού θα νιώθει κατώτερος σε μόρφωση από τους άλλους και θα κυριαρχεί το αίσθημα μειονεξίας. Έτσι, δε θα κάποιον να τον/την υποστηρίζει και θα νιώθει μοναξιά.

Αυτή ήταν η ανάρτησή μας. Ελπίζουμε να σας άρεσε και να ήταν χρήσιμη. Υπάρχουν τόσα πολλά μειονεκτήματα της εγκατάλειψης του σχολείου που δεν μπορούσαμε να τα αναφέρουμε όλα εδώ. Πιστεύουμε πώς αυτό είναι καθαρά προσωπικό σας θέμα και είμαστε πέρα της βοήθειάς σας.

Άγχος

    Άγχος είναι η κατάσταση ανησυχίας ενός ανθρώπου για ένα πράγμα, είτε σοβαρό, είτε όχι. Το άγχος δημιουργεί πανικό σε κάποιον που το έχει. Οι αιτίες του άγχους μπορούν να είναι από ένα απλό τεστ. Μπορεί όμως να αγχώνεται ένας άνθρωπος για σοβαρούς λόγους, όπως έναν πόλεμο που δυστυχώς ισχύει πολύ σήμερα. Άγχος νιώθουν όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα με το αν είναι μεγάλοι σε ηλικία ή όχι. Μπορεί το άγχος, όμως, να έχει συνέπειες στην ζωή σας; Μπορεί να αντιμετωπιστεί, ή και το γενικό ερώτημα: Είναι το άγχος αρρώστια;

    Το άγχος μπορεί να έχει συνέπειες στην ζωή μας και αυτό το βρήκαμε από ένα forum, όπου ο SuoD μας εξηγεί το πρόβλημά του αναλυτικά: "Τους τελευταίους 6-7 μήνες φοβάμαι κάθε μέρα ότι θα πεθάνω από κάποια αρρώστια ή από ανακοπή/έμφραγμα. Εμφανίζω ένα σύμπτωμα στο σώμα μου και αμέσως το συνδέω με όσες αρρώστιες γνωρίζω ότι μπορεί να σχετίζονται με αυτό..." Αυτό που εξήγησε ήταν ένα από τα ανεπτυγμένα επίπεδα του άγχους και σχετίζονται πολύ με τον φόβο για τις αρρώστιες. Αυτό που μας λέει ονομάζεται nervous base ή the base of the brain, που στα ελληνικά θα μεταφραζόταν νευρική βάση, και όπως το εξηγούν οι γιατροί είναι απλά όταν αισθάνεσαι σαν να σε πονάει κάτι αλλά μετά όταν το ξεχνάς, σε περνάει. Όλοι το έχουμε πάθει έστω και μια φορά, ειδικά με αυτούς που φοβούνται τις αρρώστιες, όπως, ο SuoD. Το άγχος κάνει τον άνθρωπό δειλό και. όπως μας λέει παρακάτω ο SuoD, δεν επικοινωνεί με άλλους ανθρώπους και όλα αυτά οδηγούν στην αυτοκτονία και την απομόνωση.

    Σίγουρα η λύση δεν είναι τα ψυχοφάρμακα, στην περίπτωση του χρήστη θα ήταν αποτελεσματική  η συχνή άθληση, η αισιοδοξία και η φιλία. Αν δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τότε μπορεί να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο και να μιλήσει μαζί του. Στην περίπτωση όχι τόσο σημαντικού άγχους, όπως ενός τεστ, θα ήταν καλή η ηρεμία και ειδικά η θετική σκέψη. Τέλος, όπως βγάζουμε σαν συμπέρασμα, το άγχος είναι αρρώστια. Οι ψυχολόγοι, όπως και εμείς, το άγχος το χωρίζουμε σε παθολογικό και φυσιολογικό. Το ίδιο κάναμε και εμείς, ο SuoD έχει παθολογικό άγχος και το παράδειγμα με το τεστ είναι το φυσιολογικό. Και τα δύο, όμως, βλάπτουν την υγεία δημιουργώντας προβλήματα σωματικής και ψυχολογικής κατάστασης, καρκίνο, νεύρα και φοβίες.

    Ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει προβλήματα άγχους καθημερινά και δημιουργεί προβλήματα σε αυτούς και στην κοινωνία μας. Να προσπαθείτε να το αποφεύγετε και πάντα να θυμάστε πως αυτό το πράγμα που σας κάνει να αγχώνεστε δεν είναι τίποτα σε σχέση με κάτι άλλο που θα σας συναντήσει στην ζωή σας. 

Ελπίζουμε να σας βοήθησε η ανάρτηση και ως την επόμενη φορά σας ευχόμαστε καλή συνέχεια.  

Ένας χρόνος μαζί: Χάρη σε σας

Αγαπητοί μας αναγνώστες / αναγνώστριες,

    Σήμερα είναι η πρώτη επέτειος του " Συμπεριφορά " και είμαστε στην χαρούμενη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι μέσα σ'αυτον τον χρόνο, καταφέραμε να φτάσουμε τις 2100 και παραπάνω προβολές και όλα αυτά χάρη σε σας. Ενώ ο στόχος μας να κάνουμε ανθρώπους να συμπεριφέρονται καλά πραγματοποιήθηκε. Παρακάτω, ακολουθεί η ιστορία της δημιουργίας του blog μας.

     Πριν από έναν χρόνο, ένας από εμάς σκέφτηκε να ξεκινήσει ένα ιστολόγιο σαν αυτό. Όταν όμως πρότεινε την ιδέα, ο άλλος προσφέρθηκε να συμμετέχει σε όλη αυτήν τη διαδικασία. Και έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του "Συμπεριφορά". Στην αρχή, ο στόχος μας ήταν να αποκτήσουμε πολλές προβολές. Αργότερα όμως, αφού ικανοποιηθήκαμε με έναν συγκεκριμένο αριθμό, ξεκινήσαμε να γράφουμε αναρτήσεις με βασική ιδέα την ψυχολογική βοήθεια για ανθρώπους που τη χρειάζονταν. Με το chat box καταφέραμε να επικοινωνήσουμε ζωντανά με τους αναγνώστες μας και να τους γνωρίσουμε καλύτερα και έτσι δεχόμασταν τις πρώτες ιδέες. Επίσης, με την σελίδα μας στο facebook γνωρίσαμε τους αναγνώστες μας με το όνομά τους. Όλα αυτά όμως τα καταφέραμε χάρη σε σας, γιατί χωρίς προβολές και χωρίς υποστήριξη από εσάς δεν θα φτάναμε στον έναν χρόνο. 

    Έτσι, θέλουμε να σας παρουσιάσουμε την παρακάτω " Πίτα Αναρτήσεων "  δείχνει τις 4 πιο δημοφιλείς αναρτήσεις μας με βάση τον αριθμό προβολών της κάθε δημοσίευσης.

 Αυτές οι αναρτήσεις μας βοήθησαν να συνεχίσουμε τη δουλειά μας αφού ήταν ένδειξη εκτίμησης της προσπάθειας που κάναμε από τους αναγνώστες μας.
Τέλος, θα σας δείξουμε ένα βίντεο για το οποίο χρειάστηκε πολύ δουλειά και ελπίζουμε να σας αρέσει:

 Οπότε, θα τα πούμε του χρόνου και θα συνεχίσουμε δυναμικά με το νέο έτος. Σας ευχόμαστε ένα δημιουργικό νέο έτος.

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη,

Μάριος και Νίκος 

Σχολιασμός

    Ο σχολιασμός ή, όπως το λένε σήμερα οι νέοι, "κράξιμο" είναι όταν ένα άτομο σχολιάζει το συνάνθρωπό του με τον κακό τρόπο και δυστυχώς ισχύει πολύ στους σημερινούς εφήβους. Υπάρχουν στιγμές που ένας φίλος, για παράδειγμα, μπορεί να ντυθεί περίεργα και εμείς να τον σχολιάσουμε. Αυτό μπορεί να μην είναι τόσο κακό αλλά κάποιες φορές μπορεί να παρατραβηχτεί και να αρχίσουμε να τον κοροϊδεύουμε δυνατά έτσι ώστε να το ακούνε όλοι. Αυτό στην ουσία είναι λεκτική βία καθώς αρχίζουν να κοροϊδεύουν το παιδί και αλλά άτομα. 

    Ο σχολιασμός όμως είναι πιο κακός απ'όσο νομίζετε ότι είναι γιατί μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή του θύματος και κάποιες φορές καταντάει σε αυτοκτονία. Υπάρχουν όμως τρόποι για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα οι νέοι που σχολιάζονται. Εάν είναι σοβαρός τότε μιλήστε στους γονείς σας γιατί αυτοί θα σας βοηθήσουν δίνοντας μια πρακτική λύση. Αν όμως ο σχολιασμός που δέχεστε δεν είναι σοβαρός, τότε προσπαθήστε να βελτιώσετε τον εαυτό σας. Σίγουρα θα υπάρχει λόγος που σας σχολιάζουν οπότε μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο για να σταματήσει όλο αυτό. Αν όμως δεν μπορείτε, τότε μην δίνετε σημασία στους ανθρώπους που σας "κράζουν". 

    Οι νταήδες θα καταλάβουν ότι τους έχετε ξεπεράσει και θα σταματήσουν να σας κοροϊδεύουν. Να ξέρετε ότι οι φίλοι σας θα σας βοηθάνε και μπορείτε να τους εμπιστευτείτε. Αν κάποιος νταής διαβάζει αυτήν την ανάρτηση, θα θέλαμε να αφιερώσει 1 λεπτό απ'τη ζωή του και να κάνει την εξής σκέψη: Πώς θα ένιωθε ο ίδιος αν αυτός σχολιαζόταν από τα άλλα παιδιά, όπως ακριβώς δηλαδή έκανε αυτός;

Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτή η ανάρτηση και να ήταν βοηθητική.

Ως την επόμενη φορά, καλές γιορτές και καλή συνέχεια!!

Τα λάθη των γονιών προς τα παιδιά (Μέρος 2ο)

 Οι γονείς, όπως είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση με το ίδιο θέμα, κάνουν κάποια λάθη. Το βασικό ερώτημα είναι άμα μπορούν να τα διορθώσουν, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσει αυτή η οικογένεια. 

  Υπάρχουν στιγμές που οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους. Δηλαδή, δεν το αφήνουν να πάει σε μια εκδρομή του σχολείου γιατί φοβούνται, μήπως το λεωφορείο τρακάρει. Αυτό κάνει τα παιδιά να νιώθουν μειονεκτικά για τον λόγο ότι τα άλλα παιδιά θα πάνε στην εκδρομή και αυτό όχι. Για αυτό τον λόγο προσπαθήστε να είστε λιγότερο προστατευτικοί αλλά περισσότερο ενδιαφερόμενοι για την ελευθερία τον παιδιών σας. Να ξέρετε όμως ότι μπορείτε να τα φυλάσσετε μέχρι τα 18 τους χρόνια, όπως είπε η Περλ Μπακ: Παιδιά δεν έχεις. Τα αποκτάς προς φύλαξη για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Κι αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να γίνει πολύ πολύ μεγάλο.

    Ένα άλλο λάθος των γονιών είναι το ανακάτεμα στην προσωπική τους ζωή. Για παράδειγμα, σε έναν γονιό μπορεί να έρθει η ιδέα να προσλάβει έναν άνθρωπο ο οποίος θα μπορέσει να μπει στο λογαριασμό του παιδιού (οι λεγόμενοι hacker). Ο γονιός θα θέλει να δει τα μηνύματα του γιου ή της κόρης του απλώς από περιέργεια ή επειδή ανησυχεί. Αυτό ουσιαστικά είναι παραβίαση προσωπικής ζωής, κάτι το οποίο δε θα έπρεπε να κάνει κανείς. Και το χειρότερο είναι ότι το παιδί δε θα το μάθει ποτέ. Οπότε, πρέπει οι γονείς να κατανοήσουν ότι τα παιδιά δεν κάνουν τίποτα που μπορεί να φέρει κακό στην οικογένεια τους. Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που το παιδί θα παίξει διαδικτυακό πόκερ και θα χάσει τα λεφτά των γονιών. Οι γονείς δεν πρέπει να φοβούνται ούτε να ψαχουλεύουν τα κινητά των παιδιών τους. Το μόνο θέμα είναι το πρόβλημα με τους παιδεραστές, αλλά από την στιγμή που τα αφήνουν να βάζουν φωτογραφίες στο facebook δείχνει πόσο ανίκανοι γονείς είστε και δεν φοβάστε μήπως κάποιος παιδεραστής την δει. Επίσης και τα παιδιά πρέπει να σκέφτονται τι θα γίνει αν κάνουν κάποιον άγνωστο φίλο στο facebook, έτσι κι αλλιώς, γιος μυαλωμένος κάνει ευτυχισμένο τον πατέρα του, ενώ ο άμυαλος είναι η στεναχώρια της μητέρας του. (Σολομών)

   Εσείς ως γονείς πρέπει να προσέχετε και να ελέγχετε την ζωή του παιδιού σας, αλλά μέχρι ένα βαθμό. Ελπίζουμε να σας άρεσε η ανάρτηση μας. Έως την επόμενη φορά, καλή συνέχεια!

Μοναξιά

Μοναξιά είναι όταν κάποιος μένει μόνος του, χωρίς φίλους, και αποκόπτεται από τον άλλον κόσμο.

Ένα από τα κύρια αίτια είναι η σημερινή τεχνολογία, η οποία, έχει αποκόψει πολύ τους ανθρώπους από τον γύρω κόσμο. Βλέποντας μόνο εικονικά πράγματα, βίαια παιχνίδια ή ακόμα η πολύ μεγάλη ενασχόλησή τους με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία είναι πολύ διαδεδομένα στην εποχή μας. Έτσι έχουμε τα χαρακτηριστικά της μοναξιάς, όπως είναι το κλείσιμο στον εαυτό σου και μετά ακολουθεί η κατάθλιψη. Τα αποτελέσματα είναι η ύπαρξη ενός εσωτερικού κενού, η έντονη αδιαφορία και η αυτοκτονία ενώ, επίσης, και η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ωστόσο, για αυτό είμαστε εδώ, σαν ψυχολόγοι να σας μιλήσουμε για την αντιμετώπιση της μοναξιάς ή την βοήθεια των γονέων για την αντιμετώπιση στα παιδιά τους.

Ένας τρόπος είναι η κοινωνικοποίηση του μοναχικού ανθρώπου. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με την υποστήριξη άλλων ανθρώπων όπως την οικογένεια αυτού του ατόμου, που μπορούν να τον κάνουν να αισθάνονται ωραία. Αν πρόκειται για παιδιά τότε πρέπει έστω να του μάθετε πως αυτό δεν πειράζει και πως είναι καλός έτσι όπως είναι χωρίς να του δημιουργούμε χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του. Αν κάποιος, είναι εξαρτημένος από τους υπολογιστές, το κινητό ή τάμπλετ, τότε πρέπει οι γονείς να τον απεξαρτήσουν παίρνοντας από αυτόν τις ηλεκτρονικές συσκευές για έναν μήνα. Αμέσως θα δείτε πως το παιδί σας θα φτιάχνει την συμπεριφορά του, όπως και τους βαθμούς του! Έτσι, θα βγείτε και εσείς κερδισμένοι αλλά και το παιδί σας. Αν όμως είναι σοβαρή η εξάρτηση του από τις συσκευές τότε, μπορείτε να τον πάτε σε κέντρα απεξάρτησης, που είναι πολύ καλά για αυτό.

Τώρα παρακάτω θα γράψουμε ένα απόσπασμα από το Λεξικό Ανεπτυγμένων Εννοιών
Συμπέρασμα: Η μοναξιά έχει αρνητικές συνέπειες για το σύγχρονο πολιτισμένο άνθρωπο και την κοινωνία γενικότερα. Στην εποχή μας, που έχει αποκληθεί ‘εποχή της μοναξιάς’, χρειάζεται επικοινωνία και κατανόηση με το συνάνθρωπο μας, ώστε να μη νιώθουμε μόνοι, χωρίς φίλους και χωρίς σχέσεις μέσα στη ζωή. Η γενική καλλιέργεια και κυρίως η ανθρωπιστική παιδεία βοηθούν το άτομο, ώστε να συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του και τον προορισμό του.
Ως την επόμενη ανάρτηση, σας ευχόμαστε, καλή συνέχεια!

Μονογονεϊκή Οικογένεια

Μονογονεϊκή οικογένεια είναι αυτή που αποτελείται από έναν γονιό και ένα ή δύο παιδιά. Ο γονιός (πατέρας ή μητέρα) φροντίζει τα παιδιά μόνος του είτε επειδή ο/η σύζυγός του/της πέθανε, είτε επειδή χώρισαν. Ο γονιός που απέμεινε με τα παιδιά όμως ταλαιπωρείται πολύ με τη φροντίδα τους διότι δεν έχει τη συμπαράσταση του/της συντρόφου του. Αλλά και τα παιδιά έχουν μια ζόρικη ζωή επειδή ξέρουν ότι ο πατέρας ή η μητέρα τους δεν είναι κοντά τους και ότι δε θα τους ξαναδούν. Ο γονιός που μένει με τα παιδιά του ταλαιπωρείται με δύο τρόπους:

• Σωματικά. Το να φροντίζεις τα παιδιά σου μαζί με τον/την σύζυγό είναι αρκετά δύσκολο, το γεγονός όμως ότι δεν έχεις βοήθεια από κανέναν άλλον κάνει τη διαδικασία ακόμα πιο δύσκολη και κουραστική. 
• Ψυχικά. Όπως και τα παιδιά, έτσι και ο γονιός στεναχωριέται που ο σύζυγος έχει πεθάνει ή απλώς έχει χωρίσει. Η απώλεια αυτή, τον κάνει να αλλάζει συμπεριφορά και γίνεται πιο βίαιος και αυστηρός με τα παιδιά του ή κάποιες φορές δεν ασχολείται καθόλου. Δε σημαίνει πώς δεν νοιάζεται γι'αυτά, απλώς η απώλεια αυτή τον έχει καταστρέψει ψυχικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να επισκέπτεται συχνά έναν ψυχολόγο. 

Όταν όμως ο γονιός δεν νοιάζεται για τα παιδιά του, τότε αυτά βασίζονται στους φίλους τους αλλά οι φίλοι αυτοί μπορεί να μην έχουν καλή συμπεριφορά με αποτέλεσμα να αλλάζουν τον χαρακτήρα των παιδιών. Έτσι, αυτά πάνε απ'το κακό στο χειρότερο. Δεν ικανοποιούν τον γονιό τους που ταλαιπωρείται τόσο πολύ, αδιαφορούν για τις σχολικές υποχρεώσεις και γενικά έχουν μία κακιά συμπεριφορά. Έχουμε το παράδειγμα μιας συμμαθήτριάς μας στο Δημοτικό Σχολείο:

" Η Μαρία ήταν ένα αγαπητό κορίτσι στην τάξη μας. Δυστυχώς όμως η μητέρα της αρρώστησε από καρκίνο και μετά από λίγο καιρό πέθανε. Η Μαρία είχε έναν μικρό αδερφό και μια μεγάλη αδερφή. Έκλαιγε για πολλές μέρες μέχρι που τα άλλα κορίτσια στην τάξη μας τη βοήθησαν. Η Μαρία όμως δεν μπορούσε να ξεχάσει τη μητέρα της. Έτσι, άρχισε να αλλάζει τη συμπεριφορά της και γινόταν κακιά. Τα κορίτσια πλέον δεν τη συμπαθούσαν. Η Μαρία σιγά- σιγά γινόταν πιο ασυνεπής στα σχολικά μαθήματα και στρεφόταν πιο πολύ στους φίλους της που είχαν τέτοια συμπεριφορά από μόνοι τους. Έτσι, η Μαρία "χάλασε" και έκανε πιο πολλή παρέα με τα κακά παιδιά. Ο πατέρας της ήταν εξίσου στενοχωρημένος και ψυχικά τραυματισμένος και δεν μπορούσε να φροντίζει τα παιδιά του. Με λίγα λόγια, δεν ασχολιόταν με αυτά. Ξεκίνησε το κάπνισμα και άλλαξε πολύ τον τρόπο ζωής του. Όσο περνούσαν τα χρόνια, η Μαρία γινόταν όλο και πιο αγενής και ασυνεπής και εξακολουθούσε να κάνει παρέα με τέτοια παιδιά. Παρόμοια συμπεριφορά είχαν και τα δύο αδέρφια της. Τα κορίτσια που αρχικά έκαναν παρέα μαζί της ποτέ δεν τη συμπάθησαν. "

Όσα παιδιά ανήκουν σε μια μονογονεϊκή οικογένεια

πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο και να εκτιμούν την προσπάθεια του πατέρα ή της μητέρας τους διότι αυτοί περνάνε μια πολύ δύσκολη δοκιμασία και προσπαθούν να σας κάνουν χαρούμενους.

Αυτή ήταν η ανάρτησή μας, ελπίζουμε να σας άρεσε. Μέχρι την επόμενη φορά, καλή συνέχεια!